ppt روان درماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP)

ppt روان درماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP)  در 44 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت  ppt x و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

مقدمه

رابطه بين رنج و آنچه رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) در درمان انجام مي‌دهد

مثلت تعارض راهنماي تمركز بر روي تكليف درماني

احساسات

اضطراب

دفاع‌ها

چگونه به بيماران كمك مي‌كنيم؟ توالي پويشي

بخشي از متن

مقدمه

چه چيزي باعث رنج مي‌شود؟ از زمان بودا، صدها پاسخ توسط صدها درمانگر ارائه شده است. اين پاسخ‌ها شامل شناخت‌ها و افكار ناكارآمد، رفتارهاي ناسازگار، تعارض‌هاي ناهشيار، اضطراب تنظيم‌نشده و … است. هركدام از اين پاسخ‌ها درواقع فقط يك قطعه از پازل ماهيت رنج انسان است. بايد در نظر داشته باشيم كه همانند داستان انسان‌هاي نابينا و فيل، هر قطعه را به‌عنوان علت كامل رنج انسان در نظر نگيريم.

ماهيت رنج انسان وضعيت پيچيده‌اي دارد و اين دليلي است كه پژوهشگران و درمانگران متعددي، نظريه‌هاي رواندرماني پيچيده و يكپارچه‌نگري را ارائه مي‌كنند كه در آن‌ها بر نقش ابعاد مختلفي مانند تحول، تعارض ناهشيار، شناخت‌ها، رفتارها و بدن تأكيد مي‌كند. يكي از اين مدل‌ها، رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) است كه ديدگاه‌هاي نظري مختلفي را در يك نظريه‌ي يكپارچه از ذهن (روان) با يكديگر تركيب كرده است.

در زندگي، ما به‌ناچار تعارض‌هايي را با ديگران تجربه خواهيم كرد. وقتي اين تعارض‌ها ايجاد مي‌شود ما احساساتي را تجربه مي‌كنيم. اين احساسات به‌صورت تكاملي در ما ايجاد شده‌اند و به ما مي‌گويند كه به چه چيزي نياز داريم و ما را به سمت رسيدن به اميال‌مان هدايت مي‌كنند. باوجوداين، اكثر افراد نمي‌توانند از اين احساسات به‌عنوان يك راهنما براي رفتار و پاسخ اثربخش و سودمند استفاده كنند. در عوض، مضطرب مي‌شوند و از دفاع‌ها استفاده مي‌كنند. اين دفاع‌ها مشكلات كنوني و نشانه‌هاي آن‌ها را ايجاد مي‌كند كه درنهايت به ايجاد رنج منجر مي‌شوند.

رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) احساس، اضطراب و دفاع را بر اساس كردارشناسي، فيزيولوژي و نوروساينس به شكل متفاوتي تعريف كرده است. استفاده از اين‌ رويكردها منجر به ايجاد تكنيك‌ها و رويكردهايي شده است كه باعث تغيير سريع‌تر و مؤثرتر در بيماران شده است.

آنتونيو داماسيو، يكي از دانشمندان نوروساينس نشان داده است كه احساس تنها بخش از سيستم هيجاني ناهشيار انسان است كه با آن در حيوانات ديگر مشترك است. اين درك جديد نحوه تفكر ما درباره‌ي احساس را به‌صورت راديكال تغيير داده است، همچنين اين سؤال را ايجاد كرده است كه چرا هيجان‌ها ناهشيارند و چرا درمانگران لازم است كه روي آن‌ها كار كنند. فيزيولوژيست‌ها و عصب‌شناس‌ها همچنين درك ما از اضطراب را تغيير داده‌اند. رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) اين يافته‌ها را با هم ادغام كرده است كه محصول آن مجموعه پيچيده‌اي از تكنيك‌ها براي درمان اختلال‌هاي اضطرابي و نشانه‌هاي جسماني است. رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) همچنين يافته‌هاي عصب‌شناسي، زيست‌شناسي فيزيولوژي، روانكاوي را با يكديگر ادغام كرده است و نوع نگاه و تفكر ما را نسبت به دفاع‌ها تغيير داده است. وقتي كه ما متوجه شده‌ايم كه دفاع‌ها و صفات منش (شخصيت) محصول حافظه ضمني (ناآشكار) است كه در حافظه كلامي كدگذاري نمي‌شوند، بايد از تكنيك‌هاي صرفاً شناختي به سمت تكنيك‌هايي برويم كه به صورت تجربه‌اي روي دفاع‌ها در اينجا و اكنون درمان كار مي‌كنند.

ادغام اين نظريه‌ها و تكنيك‌ها درك منحصربه‌فردي از فرآيندهاي ناهشيار چندگانه‌اي كه در جريان درمان هستند ايجاد كرده است. ديگر نيازي نيست كه فقط به وجود تنها يك ناهشياري سركوب‌شده اعتقاد داشته باشيم. در عوض به اين نتيجه رسيده‌ايم كه آنچه سركوب‌شده است تنها بخش كوچكي از طيف فرآيندهاي ناهشيار مغز است. بسياري از فرآيندهاي ناهشيار ما هرگز در حافظه كلامي اخباري ذخيره نمي‌شوند و هرگز سركوب نشده‌اند. به‌عنوان‌مثال، اضطراب و دفاع‌ها معمولاً ناهشيار هستند اما بخشي از ناهشياري سركوب‌شده نيستند كه از طريق تفسيرهاي كلامي بتوانيم به آن‌ها دست پيدا كنيم. در نتيجه، درمانگران رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) از تكنيك‌هاي غير تفسيري براي كار كردن روي فرآيندهاي ناهشياري كه در حافظه حركتي، ضمني و رويه‌اي كدگذاري شده‌اند استفاده مي‌كنند.

رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP)، ديدگاه يكپارچه‌اي درباره «توجه» نيز ارائه كرده است. از زماني كه فرويد اهميت ايگوي مشاهده‌گر (observing ego) را شناسايي كرده است، تمامي درمانگران متوجه محوريت توجه در فرآيند تغيير شده‌اند. در حال حاضر پژوهش‌هاي نوروساينس نشان داده‌اند كه توانايي ما در توجه به تجربه‌هاي بدني هيجان‌ها پيش‌شرط هشياري است. درواقع ما بايد قادر باشيم لحظه‌به‌لحظه به تجربه‌هاي بدني‌مان توجه كنيم تا بتوانيم به خودتنظيمي برسيم. توجه لحظه‌به‌لحظه به آنچه در بدن‌مان تجربه مي‌كنيم ظرفيت ذهن آگاهي ناميده مي‌شود و ظرفيت ذهن آگاهي يعني توجه لحظه‌به‌لحظه به احساس، اضطراب و دفاع‌ها، مهارت اساسي‌اي است كه رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) در بيماران ايجاد مي‌كند. تنها از طريق اين ذهن آگاهي است كه بيمار مي‌تواند درك كند كه چه چيزي اضطرابش را ايجاد و چه دفاع‌هايي نشانه‌ها و مشكلاتش را توليد مي‌كند؛ و تنها از طريق اين درك است كه بيمار مي‌فهمد بايد با چه چيزي مواجهه شود و در درمان روي چه چيزي كار كند، آن‌هم به‌صورت لحظه‌به‌لحظه.

شناخت‌هاي ناكارآمد در درمان شناختي، رفتارهاي ناسازگار در رفتاردرماني، مكانيسم‌هاي دفاعي در نظريه‌ي روانكاوي، اجتناب از لحظه اكنون، در رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) به‌عنوان دفاع در نظر گرفته مي‌شوند. رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) با بودا موافق است كه دفاع‌ها باعث رنج مي‌شوند زيرا آن‌ها هميشه باعث مقاومت در برابر مواجهه شدن با واقعيت هيجاني در لحظه‌ي اكنون مي‌شوند. همچنين مانند بوديسم، رواندرماني پويشي فشرده و كوتاه مدت (ISTDP) معتقد است كه درد بخشي از زندگي و اجتناب‌ناپذير زندگي است. به‌عنوان‌مثال ما عاشق كساني هستيم و آن‌ها را دوست داريم اما ممكن است آن‌ها ما را نااميد كنند و به آسيب بزنند يا اينكه ممكن است بميرند. درد چيزي است كه ما بايد تحملش كنيم؛ درد قابل حذف شدن از زندگي نيست؛ اما رنج كشيدن كه توسط دفاع‌هاي‌مان ايجاد مي‌شود چيزي است كه ما مي‌توانيم در درمان بر آن غلبه كنيم.

و ...