ppt بررسي استبداد ديني

ppt بررسي استبداد ديني در 29 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت ppt x و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

مقدمه

معناي استبداد ديني

ارتباط استبداد ديني با استبداد سياسي

علاج استبداد ديني

ديدگاه كواكبي در رابطه با استبداد ديني

بخشي از متن

مقدمه

استبداد واژه‌ا‌ي عربي و مصدر باب استفعال، كه معادل انگليسي آن tiranny، autocracy و dictatorship مي‌باشد و در لغت به معني به خودي خود به كاري قيام كردن، خودكامگي و خودرايي است و يا به اين معني كه در كاري كه شايسته‌ي مشورت است بر راي خويش اكتفا نمايد.

اما كلمه‌ي استبداد اگر به‌طور مطلق ذكر شود، منظور از آن استبداد فرمانروايان مي‌باشد، چرا كه فرمانرواي مستبد قوي‌ترين عامل است كه انسان‌ها را بدبخت‌ترين جانداران قرار داده‌است و در مواردي به‌طور مجاز فرمانروايي روساي بعضي مذاهب يا بعضي طوايف يا اصناف را به استبداد متصف مي‌نمايند، و همچنين نوع حكومتي را كه در آن پادشاه و فرمانروايان مقيد به قانون نباشند و به ميل و اراده‌ي خود عمل نمايند، استبداد گفته مي‌شود.

در اصطلاح سياسيون: مراد از استبداد، تصرف كردن يك نفر يا جمعي است در حقوق ملتي بدون ترس بازخواست.

بي‌گمان تعريف از استبداد مانند ديگر مفاهيم سياسي و اجتماعي آسان نيست، و اگر بخواهيم تعريف كوتاه و رسايي از استبداد به دست دهيم، مي‌توان گفت: تمركز همه‌ي قدرت و همه‌ي تصميم‌گيري‌ها و در همه‌ي زمينه‌ها در دست يك نفر.

معناي استبداد ديني

استبداد دينى عبارت از ارادات خودسرانه است كه منسلكين در ذى سياست روحانيه، به‌عنوان ديانت اظهار و ملت جهول را به‌وسيله‌ي فرط جهالت و عدم خبرت به مقتضيات كيش و آيين خود، به اطاعتش وامى‌دارند؛ و اين اطاعت و پيروى چون غيرمستند به حكم الهى - عز اسمه - است، لهذا از مراتب شرك است.

در تاريخ معاصر، "عبدالرحمن كواكبي" نخستين كسي است كه اصطلاح استبداد ديني را در كتاب طبايع‌الاستبداد در سال 1319-1318 قمري به‌كار گرفت، اصطلاحي كه حدود ده سال بعد از آن ميرزاي نائيني در كتاب تنبيه‌الامه و تنزيه‌المله به‌كار مي‌برد.

علامه نائيني در جامعه‌ي ما در ميان فقيهان معاصر شيعه نيز اولين فردي است كه از واژه‌ي استبداد ديني سخن به ميان آورده و چاره‌انديشي كرده است. وي اين پديده را از بدعت‌گذاري‌هاي معاويه مي‌شمارد و رهايي از آن‌را به واسطه‌ي رسوخش در قلوب و از لوازم ديانت محسوب شدنش، دشوار مي‌داند، و دشواري رهايي از استبداد سياسي را ناشي از توام بودن آن با استبداد ديني مي‌داند.

به نظر او شعبه‌ي استبداد ديني، دو اصل آزادي و مساوات را كه عين اسلام و عين سعادت امت‌اند، زشت جلوه داد و آزادي مظلوم و غضب شده را نه تنها موهوم، بلكه آن‌را بدعت و باعث بي‌بندباري فاسقان و ملحدان در ارتكاب بدعت‌ها و منكرات و بي‌حجابي زنان معرفي كرد.

نائيني اتكا به استبداد ديني را از مصاديق روشن شرك به خدا و ظلم به نفس و محروم داشتن خود از اعظم مواهب الهيه كه آزادي خدادادي است، مي‌داند و آزادسازي مردم از دست غاصبين را از اهم مقاصد انبياء و اولياء مي‌داند.

استبداد ديني براي استبداد سياسي پشتيبان نيرومندي است، تا استبداد ديني ريشه‌كن نشود استبداد زمام‌داران قابل علاج نيست، تا كاخ اين استبداد ويران نشود رهايي از دام استبداد سياسي ممكن نيست. اعانت... چه به مساعدت و همدستي با فراعنه و ظالمين باشد و يا به سكوت و ترك نصرت و خذلان حق، مذموم است و در صورت آگاهي مردم هر دو رشته‌ي استبداد ديني بي‌اثر خواهد بود، چه به صورت پشتيباني و چه به صورت سكوت.

از ديدگاه ميرزاي نائيني مشكل دنياي اسلام سلطنت استبداد است، منتها اين استبداد مشروعيت خود را از دين مي‌گرفت چرا كه برخي علما ناآگاهانه از استبداد دفاع ديني مي‌كنند و لذا وي آنها را تحت عنوان استبداد ديني متذكر مي‌شود. بنابراين اول بايد تفسيرهاي غلط از دين را زدود تا جامعه‌ي اسلامي به چشمه‌ي زلال اسلام اصيل دسترسي بيابد.

اصطلاح استبداد ديني نمايش‌گر اين معني نيست كه يكي از اقسام استبداد، استبداد ديني مي‌باشد كه دين شالوده و اساس تئوريك آن‌را ريخته و طبقه‌اي خاص مامور عينيت بخشيدن به آن هستند. بلكه اساسا دين ضد استبداد است و اجتماع دين به معناي راستين و خالص آن با استبداد محال است، بنابراين منظور از استبداد ديني اين است كه در تاريخ همواره چهره‌ها و جريان‌هايي وجود داشته‌اند كه از دين، از مكتب و تعاليم الهي به نفع يك نظام طاغوتي و مستبد سود مي‌جسته‌اند و در پي خالي كردن دين از محتوا و جوهر آن بوده و مي‌خواسته‌اند با پوشش ديانت به سياستي كه بلعم باعور‌ها و معاويه‌ها و عمروعاص‌ها و ابوموسي اشعري‌ها نمايندگان آن هستند، مشروعيت و مقبوليت توده‌اي ببخشند.

استبداد ديني زماني به‌عنوان يك واقعيت اجتماعي مطرح مي‌شود كه دين‌فروشان و دنيا‌طلبان و زور‌مداران با سوء استفاده از مذهب و وارونه جلوه دادن مفاهيم مكتبي و با دست زدن به تفسيرها و توصيه‌هاي غلط در برابر دين راستين دكان باز كنند و دست در دست استبداد سياسي، ناجوان‌مردانه از مذهب عليه مذهب سود جويند.

و ...