ppt بررسي اقتدارگرايي

ppt بررسي اقتدارگرايي در 30 اسلايد بسيار زيبا و قابل ويرايش آماده ارائه با اسلايدشو با فرمت ppt x و رعايت تمامي استانداردهاي زبان فارسي

فهرست مطالب

مقدمه

اقتدارگرايي چيست؟

ريشه هاي روانشناختي اقتدارگرايي

ريشه هاي جامعه شناختي اقتدارگرايي

عدم شكل  گيري فرديت و تاثير آن بر تداوم اقتدارگرايي در ايران

بخشي از متن

مقدمه

1.         چه عاملي سبب دوام و بازتوليد اقتدارگرايي در فضاي اجتماعي-سياسي ايران شده است؟

2.         چه چيزي در ساخت اجتماعي و فرهنگي ايران، زمينه  هاي مناسب را براي پذيرش و بازتوليد استبداد فراهم كرده است؟ 

3.         چرا فرهنگ سياسي ايران مستعد ديكتاتوري است؟

4.         چرا فرديت در معناي مثبت آن در ميان ايرانيان شكل نگرفته يا ضعيف باقي مانده است؟

5.         چرا ايگوي ايراني ضعيف است؟

صفحات تاريخ ايران را كه مي نگريم، پر از استبداد و اقتدارگرايي است. از پادشاهي  هاي كهن ايراني مانند امپراتوري  هاي هخامنشي، اشكاني و ساساني گرفته تا نظام  هاي سياسي پا گرفته بعد از نفوذ اسلام به ايران، يك ويژگي در ميان تمامي نظام  هاي سياسي مشترك بوده است و آن همانا ساخت قدرت اقتدارگرايانه است.

اقتدارگرايي چيست؟

اقتدارگرايي(Authoritarianism) عقيده يا رفتاري از حكومت است و در آن قدرت سياسي بر جامعه بدون توجه به نظر اكثريت، تحميل مي  شود. اقتدارگرايي را مي  توان به پادشاهي مطلقه، ديكتاتوري سنتي و بسياري از اشكال حكومت نظامي مرتبط دانست.

در اينجا بايد بين اقتدارگرايي و اقتدار تفاوت قايل شد. ماكس وبر جامعه  شناس اظهار مي  دارد كه اقتدار مبتني بر قدرت مشروع است در حالي كه اقتدارگرايي فاقد اين ويژگي يعني مشروعيت است.

فرهنگ علوم سياسي آكسفورد اقتدارگرايي را اين گونه تعريف مي  كند: شيوه  حكومتي كه در آن حاكمان خواهان اطاعت ترديدناپذير محكومان هستند. به  طور سنتي اقتدارگرايان به انتخاب فردي اهميت كمي مي  دهند.

اقتدارگرايي بر قانون حاكميت تأكيد دارد و نه حاكميت قانون. تصميم‌هاي سياسي و اقتصادي و فرهنگي از سوي گروهي برگزيده از مقام  ها و در پشت درهاي بسته گرفته مي‌شود.

اقتدارگرايي با ديكتاتوري پيوندي عميق دارد و در تضاد با دموكراسي است. اصل اساسي در اقتدارگرايي اطاعت از اقتدار حاكم و مخالفت با استقلال افراد در انديشه و عمل است. اقتدارگرايي به مثابه يك شيوه  حكومت  داري قدرت را در چهره و دستان يك رهبر يا بخش كوچكي از نخبگان تقويت مي كند. رهبر يا گروهي كه هيچ مسئوليت قانوني نسبت به مردم بر عهده ندارد.

ويژگي بارز اقتدارگرايي تصدّي‌گري سياسي نامحدود رهبر يا حزب حاكم (اغلب در دولت‌هاي تك‌حزبي) است. ويژگي مميز آن نيز قدرت به‌ شدت متمركز است كه با سركوب سياسي و طرد مخالفان بالقوه تثبيت مي‌شود. اين قدرت از احزاب سياسي و تشكيلات توده‌اي براي بسيج مردم در جهت اهداف رژيم استفاده مي‌كند.

در اقتدارگرايي، رهبري‌ خودخوانده كه حتي اگر منتخب هم باشد با انتخاب آزاد شهروندان از ميان رقباي انتخاباتي قابل جايگزيني نيست. در كنار اين موارد محروميت شهروندان از آزادي‌هاي مدني نيز در اين نوع حكومت مشهود است.

و ...